چندی پیش صدای کلنگ تخریب تنها المان شهدا از سوی شهردار محترم شهر نوشهر در میدان همافران این شهر بلند شد اما هیچ صدایی از ارگان های فرهنگی شهر از ارشاد تا بنیاد شهید و امورایثارگران شنیده نشد! صدایی که دل هزاران رهگذر را مملو از غم و اندوه کرد اما حتی کوچکترین صدایی از دستگاه های متولی ایثارگران و حفظ آثار دفاع مقدس برخاسته نشد!! شاید هم هیچ کدام از این کار ناراضی نبودند و حتی آن را گامی بلند در جهت توجه به فرهنگ دفاع مقدس می دانستند!
میدان همافران یکی از مهمترین و پر‌ رفت‌و‌آمد ترین میادین نوشهر است و سالهاست این میدان را با آن نوشته ای که سخت خوانده می شد ولی رنگ و بوی شهدا را داشت می دیدیم نوشته های چون شهدا شمع محفل بشریتند،بسیج لشگر مخلص خداست.
در این سالها چندین بار میدان را رنگ آمیزی کردند تا شاید کمی از رنگ کهنگی آن کم شود اما کهنگی بیشتر از آن بود که با این رنگ‌آمیزی‌های ساده پوشیده شود.
اما این روزها دیگر صدای تیشه به ریشه هویت دینی و فرهنگ شهادت این انقلاب از فرسنگ ها دورتر یا بقول برخی از آن سوی مرزها شنیده نمی شود؛ این روزها درست در درون این شهر و در قلب میدان بالای شهر(!) اگر هنوز گوش هاتان زنگارهای کهنگی نبسته باشد صدای دلخراش تیشه های مکانیکی به گوش می رسد که هویت شهدا و نمادهای ایثارگری را چه وحشیانه در دل خاک بتنی خیابان ها دفن می کنند.

کجایند آنان که جا مانده راه شهادتند و عکس های یادگاری شان در یادواره های شهدا در بولتن های انتخاباتی و تبلیغاتی شان نقش بسته بود ولی امروز عکس راه شهدا عمل می کنند و در برابر این همه تهاجم سکوت اختیار کرده اند و یا شاید هم در پشت میزهای مسوولیتشان جان پناه عده ای زراندوز شده اند.
اگر هنوز یادتان مانده باشد در المان قبلی میدان همافران از نمادهای کبوتر استفاده شده بود چراکه شهدا کبوتران خونین بالی بودند که راه شهادت را برگزیدند و همچون کبوتری که از قفس رها شود و به سوی آسمان کوچ کند از زندگی مادی به وادی ایمن و ملکوت اعلی رسیدند و اکنون این مائیم که باید قدری تامل کنیم که آیا لحظه ی آن نرسیده که از قفس جهالت و نادانی ، خود را رها کنیم.
حال چه بر ایمان مان آمده است که اینگونه کبوتران آسمان عشق و هستی فراموش می شوند ، شهدای این شهر تا آن اندازه غریب هستند که حتی رحمی بر اسم و نمادشان نمی شود و برخی در تلاشند تا یاد و خاطره ی آنها را به فراموشی بسپاریم.
شهردار جوان نوشهر در یک مصاحیه مطبوعاتی در توجیه تغییرات اخیر در میدان همافران مدعی شده بود که” الِمان قبلی میدان همافران و سکوی آن به نوعی مانع دید خیابان های مقابل بوده و به همین منظور و نیز با توجه به درخواست های زیاد و تنوع بخشیدن به اِلِمان این میدان ، اِلِمان قبلی برداشته شد!!” اما خطاب به آقای شهردار جوان باید گفت شاید من و شما و هم نسل هامان سالهای دفاع مقدس را ندیده باشیم لکن وظیفه ماست که از این هویت ها جه به عنوان شهردار یا خبرنگار و چه به عنوان یک شهروند از آن پاسداری کنیم و نمی توانیم به المان های شهدا تنوع بخشیم زیرا شهدا یک حقیقت غیر قابل تغییر و همیشه جاویدند.
آقای شهردار جوان! چگونه در برابر درخواست های هزاران خانواده ایثارگر و شهدا سکوت می کنید و اقدامی انجام نمی دهید اما در مقابل عده ای مدرنیته و تازه دوران رسیده از واژه درخواست های زیاد استفاده می کنید! آیا می توانید تنها به برخی از این درخواست ها اشاره کنید؟ فراموش نشود که کسی مخالف اصلاح شکل هندسی میدان نیست اما مخالف تغییر نماد و المان در پیام انتزاعی میدان همافران آن هم با نام شهدا و بسیج هستیم.
آقای شهردار جوان! استفاده ار المان و نمادهای شهری، سنخیت داشتن نمادها با اصالت های شهری و انجام مطالعات کارشناسی و آشنایی با اصالت های قومی برای تحقق این مهم ضروری است.
در این میان، مهم شمردن جایگاه آرمان ها، اعتقادات و باورهای اسلامی به نقش شهدا در به ثمررساندن اهداف والای نظام انقلاب اسلامی به منظور پاسداشت از مقام و جایگاه شهدا محسوب می شود و باید بخشی از المان های شهری با رویکرد آرمان های شهدا طراحی شوند.
متاسفانه نکته ای که هیچگاه در طراحی های المان های شهری دیده نمی شود بهره گیری از سلائق جمعی همچنین استفاده از انتقادهای منطقی است که در شهر نوشهر بار این مسوولیت بر دوش یک نفر کشیده می شود(!) در حالیکه می تواند راندمان کاری پروژه های زیبا ساختی را به نحو موثر و مطلوبی افزایش داد. استفاده از نمادهای استان همجوار همچون باران، ماهی، سبزینه هیچگاه نمی تواند اصالتهای سالهای تمدن دینی و مدنی شهر نوشهر را نمایان سازد.
کسانیکه سعی دارند کم کاری های خود را در ترویج فرهنگ انقلابی امام(ره)، آرمان های شهدا و ایجاد ارتباط نسل جدید با ارزش های اصیل انقلاب همچون ظلم ستیزی، فقر ستیزی، معنویت انقلابی و نه معنویت جامعه گریز با ظاهرگرایی و کارهای سطحی بپوشانند و البته همین ها بودند که به تاکیدات امام(ره) مبنی بر حفظ مراکز جنگ زده کم توجهی کردند.
شهرستانی که عطر و بوی بیش از 460 شهید را در خود آذین بسته است چگونه است از سوی برخی کارشناس نماها فراموش می شود؛ کارشناسی که با دقت در سابقه سیاسی و کاری شان جزء سایقه نمادگرایی غربی و ترجمه برخی آثار وارداتی چیز دیگری نمی توان یافت.
ضرروت طراحی المانهای شهری با رویکرد آرمانهای شهدا یک اصل است که نباید حتی از اذهان مدیران شهری نظام مقدس جمهوری اسلامی فراموش گردد چه برسد در عرصه عمل. حاشا از این همه غفلت!!
چقدر این روزها دلمان تنگ است برای نسل تان شهدا؟ و نکته آخر آنکه همه آنانی که ریشه بر تیشه هویت دینی و ملی این شهر می زنند بدانند آنان که ما را بیدار کردند، هیچگاه فراموش نمی شوند…